Survival in Zuid-Afrika

Survival in Afrika
En weer een weekje Afrika zit erop, week 4 alweer. Wat een fantastisch, mooi en bijzonder land. We leren de pricipals, de teachers en de kinderen steeds beter kennen. De cultuur, het eten, de mensen en het land voelt al als thuis. Je komt in een ritme en doet gewoon mee. Hoe vies, hoe mooi, hoe gek alles ook is. Het wordt steeds meer gewoon, en af en toe even stil staan bij de bijzondere momenten want die moeten we niet vergeten.

Op het DCC Sisonke Early Learning centre zijn Sigrid en Melissa gewisseld van groep. Dit doen zij elke week. Het is leuk om alle teachers te leren kennen, de andere manieren van lesgeven, de manieren van denken en hun persoonlijkheden. Deze week staat Melissa op de grade R groep. De kinderen van 5 tot 6 jaar. De teacher schrijft schriftjes met schrijfwerk voor de kinderen en Melissa helpt haar mee om het maar een beetje sneller te laten gaan. Ze is verbaasd over het tempo waarin de schriftjes geschreven worden. De kinderen wachten geduldig af zittend aan hun groen of rode tafeltje met daarop hun naam. Stilte.
De kinderen (moeten) alles zelf doen. Dat verdiend een complimentje! De sociaal-emotionele ontwikkeling heeft nog wel even een oppepper nodig.
De kinderen willen heel graag liedjes leren. We hebben het liedje van de krokodil vertaald en herhaaldelijk gezongen. Wat kunnen die kinderen zingen, of ja nog steeds wel een beetje schreeuwen. We hebben een activiteit met brooddeeg gedaan. Eens even wat anders dan alleen maar dat lerend leren. Spelend leren kan stiekem best leuk zijn. Vieze handen laten zien, vormen maken en met verf een kleur geven.
Sigrid staat deze week op de groep 4 tot 5 jaar. Deze week wordt er aan die groep gewerkt. Hierdoor kregen we een leuke uitdaging: geen teachers aanwezig? Dan draai maar even een daily program. Sigrid creëert hoeken en laat de kinderen vrij spelen. Wat een zooitje?! Je ziet de kok kijken. Of toch niet. De kinderen genieten van hun vrij spel. Ook gestructureerde activiteiten lopen niet altijd zoals je wil. En zeker niet wanneer de teacher niet aanwezig is en je de taal niet machtig bent.
Wanneer de teacher terug is zijn de kinderen weer stil. Lego blokjes worden hier niet gebruikt om mee te bouwen maar om iets duidelijk te maken. Hup, daar gaat weer een blokje van de ene kant van het lokaal naar de andere.
Op donderdag zijn we naar de toy library geweest. Er zijn veel boekjes aanwezig. Allemaal dezelfde. Allemaal voor kinderen die al lang kunnen lezen. Maar laat dat nou net iets zijn wat deze kinderen niet kunnen. We leggen spulletjes klaar zodat de kinderen hun fantasie kunnen gebruiken. En ja hoor. De auto word een telefoon. En er worden spulletjes gekocht in de tuck shop. Een klein winkeltje in een township waar je van alles en nog wat kunt kopen. Van sigaretten tot brood.
De kinderen leren ons dansen en het is maar al te grappig om 2 blanke dames te zien schudden met hun heupen. Shoot, shoot schreeuwen de kinderen wanneer je de camera pakt. Weet je wat? Laten we dan maar een echte fotoshoot doen. En wat een modellen zijn die kids. Twee vingers is de lucht of een gekke bek trekken. Stuk voor stuk prachtige foto’s waarin de karakters van de kinderen naar voren komen.

Chantal en Cindy zijn al een aantal weken aan het werk op DCC kiddies. Chantal staat op de groep met kinderen van 0 tot 4 jaar. Een leuke verticale groep met verschillende leeftijden en ontwikkelingen door elkaar. Op dit moment is er het thema: 5 senses. Een dag van te voren bakjes vullen met bloem, macaroni koken tot snot en een schuursponsje maken een fantastische voelactiviteit. De snoetjes van de kinderen spraken boekdelen. Ook het brooddeeg werd achteraf als klei gebruikt. Ik zou zo zeggen: een geslaagde activiteit!
Samen met Cindy werd er nog hard gewerkt. Alles even van top tot teen uitzoeken en opruimen. Cindy onze klusjes vrouw heeft het kapotte speelgoed nog kunnen repareren tot grote blijdschap van de kinderen. Een meeting met de principal en teacher gaat over creativiteit. Tot hun verbazing zijn ze misschien nog wel creatiever dan wij. Geef ze blokjes en wasknijpers en er komen de meest bijzondere activiteiten uit. Het materiaal er zelf bij pakken blijkt lastiger maar wanneer het voor ze neer wordt gezet blijkt het ineens geen probleem te zijn.

En dan is het weekend. Op naar de big five! Spannend is het wel en we hebben er allemaal zin in. Cindy is de chauffeur en rijdt aan de linkerkant van de weg en aan de rechterkant zit ze achter het stuur. Dat is wel even wennen. En dan ook nog een autoritje van 3,5 uur. Onderweg even stoppen voor een plaspauze en weer verder. Aangekomen bij onze bed & breakfast horen we dat er geen water aanwezig is. Nou ja, we zijn ondertussen al wel wat gewend. Even een avondje doorbrengen in Sun City. Het eten was niet zo’n succes. De foto’s leken niet alleen van plastic, het eten smaakte ook nog eens naar plastic. Dan maar weer terug naar de bed & breakfast. Wekker om 4.00 uur gezet en klaar om te gaan slapen.
Daar gaan we dan! Een game drive bij zonsopgang. Nog moe en rillend van de kou staan we klaar om de jeep in te stappen. De guide stelt zichzelf voor. Francois heet hij, en hij heeft 3 regels in zijn jeep.

1.
Stop roepen wanneer je een dier ziet, zolang het maar geen zebra’s, zwijnen, impala’s en wilde beesten zijn.

2.
Wanneer een gevaarlijk dier dichterbij komt, ga dan heel hard roepen! En vooral niet uit het voertuig springen want: than your on the menu!

3.
Niet gaan staan, want hij is nogal een lompe chauffeur. En je hoeft echt niet te denken dat je de eerste bent die zijn of haar hoofd tegen de ijzeren balken stoot. Want dit is al vaker gebeurd.

STOP!!! Neushoorns. Na tientallen foto’s en uitleg over de neushoorn rijden we weer verder. In de verte zien we de zonsopgang. Wat een prachtig gezicht. Daarna zien we nog de billen van een olifant, impala’s, zebra’s, wilde zwijnen en nijlpaarden die liggen te slapen op de kant. Een eindje verderop staan we stil. We weten niet waar we moeten kijken en wat we zien. Ineens start de motor en in een snelle vaart rijden we een paar meter achteruit. Een cheeta met 4 jonkies. Wauw, dat is nog een bijzonder. De guide is apetrots. Dit heeft hij zelf nog nooit meegemaakt. Helaas waren ze te snel om een foto te maken.
Als we terug komen is de survival pas echt begonnen. Er is nog steeds geen water. Even een middag dutje en we zijn weer klaar voor de volgende game drive. Eindelijk de voorkant van een olifant en niet alleen zijn billen. Op 2 meter afstand staat hij trots zonder enige angst voor ons. Giraffen op een rijtje in de vallei. Het kon wel een schilderij zijn. De verschillende kleuren van de zonsondergang maken het beeld alleen maar mooier. Eigenlijk iets waar je bij zou moeten zijn om het gevoel te kunnen bevatten. ( niet om jullie jaloers te maken natuurlijk… )
Een neushoorn die oversteekt en baboons die je hoort roepen in de bergen. Helaas door het slechte weer kon ons etentje met de rangers in de bush bush niet door gaan. Flink balen dus. Na afloop hebben we gelukkig nog kunnen genieten van een heerlijk buffet waarbij we werden getrakteerd als toetje op een olifant te aan het drinken was vlak naast het restaurant. En als afsluiting van deze mooie dag op naar een warme douche. Helaas geen warme en zelfs geen koude douche. Want er was nog steeds geen water.

We maken ons klaar voor een nieuwe week met nieuwe ervaringen. Een aantal meetings op de planning. En natuurlijk terug naar die lieve gezichtjes op het DCC. Wij gaan nog even verder met genieten en hopelijk genieten jullie nog een aantal weken mee met onze ontwikkelingen hier in Zuid-Afrika.

Veel liefs,

Ons viertjes.