Week 2

Hallo allemaal, hier volgt een verslagje van onze eerste “echte” werkweek op de daycarecenters. Maar eerst willen we jullie natuurlijk even heel hartelijk bedanken voor de superleuke berichtjes die we krijgen, keileuk dat jullie zo met ons meeleven. Zondag zijn we met Bias en z’n vrouw naar Soweto geweest. We reden door de stromende regen naar het Hector Pieterson museum. Hier krijg je een goed beeld van de apartheid en met name van de protesten uit 1976. Toen de Afrikaanse taal de voertaal werd op de scholen en er geprotesteerd werd. Het was enorm indrukwekkend. Daarna hebben we met de auto door de straat gereden waar zowel Nelson Mandela, Desmond Tutu als Winnie gewoond hebben...Vilakazi street. Twee Nobelprijswinnaars in één staat, dat is wel heel bijzonder. We hebben daar ook in een authentiek Afrikaans restaurant gegeten, Eloise heeft de gestoofde ingewanden wél geprobeerd en vond het zelfs lekker. Op de terugweg zijn we nog langs het stadion gereden waar het Nederlandse team de finale verloor, net wat buiten Johannesburg.
Maandag zijn we voor het eerst naar de daycarecenters gegaan, heel spannend voor ons allemaal. Eloise en Laura zijn bij Boitelo, Lysanne en Marleen bij Manyeli’s.

Manyeli’s
Manyeli’s heeft twee kleine garageruimtes met wat kleden op de vloer, het is er nogal donker. De kinderen waren erg nieuwsgierig toen we binnenkwamen en zochten contact, de een wat aarzelend, de ander wat overtuigender. Er zijn kinderen van 0 tot 6 jaar, daarna gaan ze naar de basisschool. Lysanne en Marleen zullen vooral bij de oudere kinderen werkzaam zijn, maar gaan ook activiteiten toen bij de jongsten. Er wordt voornamelijk Sotho en Engels gesproken. Ongelofelijk warm werden we verwelkomd door de principal, ze zei later dat ze ons bezoek zag als een geschenk van God en was erg dankbaar. We hebben natuurlijk een aantal doelen meegekregen vanuit de werkgroep om op in te steken de komende weken, met name in sociaal-emotionele ontwikkeling, maar natuurlijk ook aan haar gevraagd wat ze verwacht van ons en waar ze graag ondersteuning in zou willen. Ze wil graag dat er meer activiteiten en leermomenten vanuit het kind gaan komen en wil graag ideeën en voorbeelden krijgen. Ze wil meer creatieve momenten. Deze week hebben we veel gekeken naar hun manier van werken en waar nodig meegeholpen. Er wordt al wel gewerkt met een dagritme, er zijn weinig materialen voor de kinderen. De hele dag door wordt er veel opgedreund en ingestampt. Er is weinig ruimte voor spel, hier willen we samen iets mee gaan doen. Het is een echte pré-school, maar niet op onze manier, waarbij het kind centraal staat. We hebben een aantal creatieve activiteiten gedaan met de kinderen en laten zien dat ook de kleintjes al heel veel kunnen. Ook hebben we gepraat over knuffelen en iemand lief vinden naar aanleiding van het grote knuffelboek van Guido van Genechten. De boel is inmiddels al aardig opgevrolijkt met mooie vlindermobiles. Ook de schrijfdansactiviteit met scheerschuim was een groot succes. De kinderen, maar ook de teachers, genieten met volle teugen. Wij zijn verbaasd over de manier waarop er gezongen en gedanst wordt, zo overtuigend, luid, duidelijk en ritmisch….wat kunnen wij daar veel van leren! Liedjes en versjes komen in het hele dagritme terug daar, mooi om te zien.

Boitelo
Met gezonde spanning begonnen wij afgelopen maandag aan onze eerste werkdag op het Day care center Boitelo! We hadden er allebei erg veel zin in. Op het begin van de dag spraken we met de principal af dat wij vooral mee zouden kijken naar hoe hun het doen.
We kwamen binnen in de speelruimte en de kinderen waren al aan het zingen en dansen. Wij zongen en dansten mee om zo contact proberen te maken met de kinderen. Dit ging de eerste dag moeizaam! De kinderen bleven op afstand en keken wat angstig, ze noemden ons Magua (blanke). Als oplossing hebben we samen met de principal bedacht dat we een Sotho naam moesten hebben. Na het slaapmoment van de kinderen werden we door de teacher uitgebreid voorgesteld als Lerato (Eloise, dit betekent liefde) en Palesa (Laura, dit betekent roos). De kinderen reageerden er enthousiast op en vonden het leuk dat we een naam uit hun taal hadden! We zagen in de volgende dagen steeds meer initiatieven vanuit de kinderen om contact met ons te maken. afgelopen donderdag werd er zelfs uitgebreid met ons geknuffeld, gekletst en gespeeld. In de loop van de week zijn we steeds meer als onszelf te werk gegaan, vrolijk, enthousiast, lief en soms een beetje gek.
De teacher en de kinderen spreken heel weinig Engels dus zijn we ons best gaan doen om Sotho te leren. Het is een mooie manier om contact te maken met de teacher en de kinderen. Taal is een doel waar we samen aan gaan werken, zij willen graag Engels (met het oog op de basisschool) leren en wij Sotho. Om dit zo concreet mogelijk te maken zijn we al begonnen met het maken van een muziekdoos. We hebben samen mooie muziek kaarten gemaakt met een tekst in beide talen en op de voorkant een tekening over het liedje. Samen gaan we educatieve en kindvriendelijke liedjes en spellen bedenken.
Het dagprogramma op het Day care center ziet er zo uit: bij binnenkomst starten ze in de groep met zingen en verhalen vertellen, dan een toilet moment, handen wassen, pap maaltijd en gezichten wassen. Vrij spelen met speelgoed, activiteit, weer een toilet moment, handen wassen, lunch, gezichten wassen, dan slapen, snacks en naar huis. Ze hebben al een goed lopend dagprogramma maar zouden graag wat meer hierover willen leren.
Samen hebben we het doorfluisterspel gedaan. De principal wilde heel graag dat het laatste kind precies het goede antwoord gaf. We legden uit dat het doel van het spel is om de kinderen op spelenderwijs te leren dat als een verhaal meerdere keren herhaald wordt het vaak veranderd. Tevens ook een goede levensles! Als knutsel activiteit hebben we samen met de kinderen een zon (letsatsi) gemaakt. De grootste kinderen lieten we hun eigen hand overtrekken, inkleuren en uitknippen. We bedachten dat je van de handjes een zon kon maken en lieten de jongste kinderen het rondje van de zon inkleuren. Zo hebben we de zon met zijn allen gemaakt! De kinderen waren ontzettend trots en gaven de zon een mooie plek tegen het raam. De principal wilde graag de volgende dag hoedjes vouwen. We hebben hier op ingespeeld door een schaduwspel te doen met een verhaal over hoedjes om de knutselactiviteit te introduceren en de creativiteit te stimuleren! Wij vertelden het verhaal en de principal vertaalde dit in het Sotho voor de kinderen. Ze keken met grote ogen naar het schaduwspel! Wij vonden deze activiteit ook erg leuk. De principal stelde zelf voor om van de hoedjes een mobiel te maken en zo wordt de ruimte al steeds meer aangekleed.
Wij vinden het erg mooi om te zien dat er steeds een wisselwerking is van ideeën van de principal en teacher en van ons. We sluiten aan op hun initiatieven en geven aanzetten voor nieuwe ideeën. We hebben afgesproken dat zij deze week meer activiteiten voorbereiden. Volgende week willen ze graag dat wij meer activiteiten inbrengen. We willen dan met emoties aan de slag gaan.
We zien dat de teacher erg lief is voor de kinderen, met weinig worden is ze heel duidelijk. We krijgen het gevoel dat we de ruimte zullen krijgen om samen ideeën uit te breiden!
Verder voelen we ons welkom en op ons gemak. We bouwen nu al een band op met de principal, teacher en de kinderen. Wij als duo kunnen goed samenwerken, hebben plezier en overleggen goed met elkaar. We wisselen onze meningen uit en bedenken samen de activiteiten.
De eerste week was geweldig, op naar de volgende weken op het Day care center Boitelo!

Ook hebben we maandag laat op de middag nog een presentatie gedaan over onze missie op de universiteit voor de vice-rector en een man van het nieuwe international office, ze hadden gelukkig gezorgd voor hele lekkere hapjes, want een honger dat we hadden na onze eerste dag hard werken. Het verschil met het dcc was wel erg groot, kinderen krijgen ’s-middags een soort rijstpap met een sausje van bonen, melk, met soms wat kip of vis erin. Blijkbaar voor velen de enige fatsoenlijke maaltijd die dag.

Onze Margot is inmiddels naar huis, dinsdag hadden we een afscheidsdinertje met Bias, Nhlanhla, Jacob met z’n compagnon, Elsa, Margot en wij vieren. Het werd een bijzondere avond, Jacob gaf Bias het woord en deze vertelde het heel bijzonder te vinden dat onze samenwerking zich zo fijn en positief voortzet, ondanks dat het bij Korein momenteel minder goede tijden zijn. Ze zijn er erg dankbaar voor en dit werd beaamd door alle aanwezigen deze avond. Hij benadrukte nogmaals het belang van ons project, dat het zo’n enorm positieve input brengt in de daycarecenters, mensen raken in een positieve flow en willen vooruit. Ook heel mooi was dat diegene die er nog geen had deze avond een Sothonaam toegekend kreeg:
Laura = Palesa, dat betekent “rose”
Eloise = Lerato, dat betekent “love”
Lysanne = Bohlale, dat betekent “the wise one”
Marleen = Mpho, dat betekent “gift”
Margot = Thanidwe, dat betekend in het Zulu “the loved one”

Vrijdagochtend hebben we met Elsa gesproken op de universiteit en daarna zijn we weer lekker gaan rennen op het mooie terrein hier. Een groter formaat aap begon wel heel erg lelijk te grommen toen we onderweg net iets te veel aandacht gaven aan de kleintjes die zo schattig in de takken speelden.

De verslaglegging deze middag kost ons nog behoorlijk wat tijd, maar hoort er nu eenmaal bij. Tegen de avond zijn we naar het Emerald Casino gegaan, waar we onder het genot van een leuk spelende band een heerlijke cocktail dronken en lekker aten. Zeker voor herhaling vatbaar!
Zo meteen gaan we lekker shoppen in één van de grote shoppingmalls hier, doen we gelijk wat boodschappen want de voorraad is alweer aardig geslonken. Misschien nog wel weer een filmavondje straks, net als woensdag toen we de Notebook keken op het bed van Lysanne….eerst tranen van het lachen en daarna van het huilen om de film. (na deze dementiefilm willen we nu misschien wel een keer een comafilm hè Laura?)
Voor nu wensen we jullie een heel fijn weekend en tot volgende week. Hele dikke knuffel van ons!