Week 6

Hallo allemaal,

Hierbij weer een update van onze een na laatste week.

Week 5 op DCC Boitelo Lysanne en Eloïse

Deze week hebben we activiteiten gedaan rondom het thema ‘my body’. Maandag zijn we gestart met een introductieactiviteit over het lichaam. In een kringgesprek zijn een aantal lichaamsdelen aan bod gekomen en sloten we af met liedjes in het Engels en Sotho over het lichaam. Na het ontbijt zijn we met de oudere kinderen in een kring gaan zitten en lazen we interactief het boek over voelen. De kinderen mochten voorwerpen voelen die in het boek voorkwamen. Een aantal voorwerpen hebben wij meegenomen, anderen gingen we samen zoeken in de ruimte. De kinderen vonden het ervaren en voelen interessant. Ook de teacher en principal spraken uit het belangrijk te vinden dat kinderen ervaren. Na het boek kregen de kinderen om de beurt een blinddoek om en moesten raden welk voorwerp ze voelden. Daarna hebben we gespeeld met zelfgemaakte klei van zand, water en maïzena. De kinderen zijn er wel een uur mee aan het spelen geweest, er werden ijsjes, voetballen en goals, slangen enz. gemaakt. We bespraken met de principal hoe de klei een middel is om kinderen tot rust te brengen omdat je er flink in kan kneden en iets kan ontwerpen. We zagen dat kinderen die soms veel spanning in zich hebben nu ontspannen waren en zichtbaar genoten. Ook stimuleert het kleien creativiteit en de fijne motoriek.
Dinsdag hebben we activiteiten rondom kijken gedaan. In een kring met de oudere kinderen zongen we het lied, Ik heb een brilletje om door te kijken, vertaald in het Engels. De kinderen mogen dan om de beurt in het midden staan met een zonnebril op en kiezen een kind om mee te dansen. Daarna lazen we interactief een boek voor over kijken. Daarna het spel, ik zie ik zie wat jij niet ziet, gevolgd door blindemannetje, wat voor grote lol zorgde. Een zelfgemaakt memoriespel met lichaamsdelen en puzzels van de Toylibrary werden daarna in twee groepen gedaan. Het was duidelijk zichtbaar dat de kinderen genoten en de teachers actief mee deden. De principal had die dag ook een schrijfactiviteit voorbereid. De kinderen die binnenkort meedoen aan Graduationday en een aantal kinderen die er al aan toe zijn moesten hun voor en achternaam op papier schrijven. Het werd goed zichtbaar op welk niveau de kinderen schrijven, de een had zo het blaadje vol en mocht daarna proberen andere woorden te schrijven. De ander schreef de letters onjuist en werd begeleidt door de letters in puntjes voor te schrijven. Alle blaadjes werden vervolgens ondertekend met datum en handtekening van de principal en moesten mee naar huis. De volgende dag bracht het kind dat extra begeleiding nodig had het blaadje mee terug en liet zien dat hij thuis verder had geoefend.
Woensdag hebben we activiteiten rondom horen gedaan. Voor het ontbijt hebben we de spelletjes tik, tik, wie ben ik en het raden hoeveel kinderen er achter je zitten gedaan. De kinderen begrepen bij het tweede spelletje niet wat de bedoeling was, dit kwam mede doordat het niet goed vertaald was en de teacher die vertaald na de korte uitleg weg ging. Later hebben we interactief een boek over horen voorgelezen en hebben we het over slechthorendheid en hoorapparaten gehad. De kinderen kennen maar een ander persoon met een hoorapparaat, Nelson Mandela. Dit gesprek werd gevolgd door het fluisterspel. In een grote kring starten we met het doorfluisteren van een woord maar het was moeilijk en er kwam niet een goed woord uit. De teachers en principal waren erg fanatiek en gingen door tot dat het goed ging. De kinderen die het spel niet snapte of te jong waren, keken vanaf de zijkant rustig toe en volgden het spel. Na het spel hebben we buiten groepsfoto’s gemaakt en zei de principal zelf dat we even buiten konden spelen. Bewegingspellen, vrolijkheid en al gauw stond de halve buurt buiten en deden meerdere kinderen en volwassenen gezellig mee. Toen het begon te regenen renden we naar binnen en werden er nog verschillende liedjes gezongen o.a. hoofd, schouders, knie en teen.
Tijdens de slaapmomenten hebben we deze week samen met de teachers en principal een memoriespel gemaakt de spellen voor de dag erna gespeeld. Dit zorgde ervoor dat ze de spellen zelf gingen begeleiden en de lol ervan inzagen. Door de spellen samen voor te bereiden, zijn de teachers erg actief.

Manyeli’s Laura en Marleen.

Maandag bij binnenkomst waren de kinderen enthousiast ons weer te zien. Na het uitgebreide goedemorgen ritueel introduceerden we de kinderen en teacher de dagritmekaarten. We bespraken de plaatjes en lieten de kinderen de plaatjes ook benoemen.
Hierna gingen we buiten spelen. De teacher nam na het spelen van een balspel het initiatief om een ander spel te doen. Ze pakte een zak met blikjes, een emmer en de bal. De kinderen hadden al snel door welk spel ze gingen spelen en het “tikker” spel werd met heel veel plezier uitgevoerd. Na het buitenspelen gingen we kleien. Marleen had samen met de principal de klei gemaakt (van zand, water en maizena) en de kinderen keken met grote ogen naar de klei. In het begin wat onwennig, maar al snel kwamen er verschillende figuren uit de klei. Iedereen genoot zichtbaar. In de kring deden we het doorfluisterspel. Het ging erg goed! De kinderen bleven geconcentreerd en deden goed mee. Een duidelijk geval van oefening baart kunst.
Dinsdag was een fijne dag bij de jongste kinderen. We lieten de kinderen kennismaken met Puk en vanuit de knuffel lieten we de dagritmekaarten zien. Daarna lazen we een boek voor en zongen aansluitend het lied “kleine beren, grote beren”. We knuffelden veel deze dag met de kinderen, hier was veel tijd voor. Het viel ons op hoe vrij de kinderen waren. Er hing een goede sfeer en de grote glimlachen op de gezichtjes van de kinderen waren goed zichtbaar. Na een tijdje gingen we in een kringetje zitten en gingen we samen met de kinderen voorwerpen wegtoveren. De kinderen keken met grote ogen naar de verdwijntruc. Samen toverden we de spullen weer terug. De teacher lieten we ook toveren zodat ze kon ervaren hoe dit is. Na een gezellige ochtend bij de jongste kinderen gingen we na de lunch terug naar de grote kinderen en voerden gezellige, interessante gesprekken met de teacher. Laura stelde een aantal vragen voor haar schoolopdrachten. Ze vroeg wat ze belangrijk vond in het opvoeden van kinderen en wat haar visie is. De teacher antwoordde dat ze het werken met kinderen heel leuk vindt en het belangrijk vindt dat de kinderen leren tellen, woorden leren etc. Met de principal hebben we deze dag ook een aantal interessante dingen besproken. Ze vertelde dat ze al zo ontzettend veel geleerd heeft van ons en dit ook wil gaan voortzetten. Haar visie is dat je de kinderen zo opvoedt hoe je zelf wil dat jou kinderen opgevoed en behandeld worden.
Woensdag hadden we door middel van handpop Mpho de emotie boos geïntroduceerd. Marleen speelde Mpho die aan het spelen was met een speelgoeddier, dat vervolgens door Laura werd afgepakt. Mpho reageerde heel erg boos. Laura gaf na een tijdje het voorwerp terug en zei sorry. We vroegen aan de kinderen wat ze hadden gezien. De teacher vertaalde het voor de kinderen en ze antwoordden dat ze zagen dat Mpho boos was geworden op Laura. “Zijn jullie ook wel eens boos”? vroegen wij. Een aantal kinderen antwoordden dat ze boos kunnen worden als ze bijvoorbeeld van mama iets niet mogen of ze zien mama boos worden als zij zich verbrand met koken. Een kind vertelde ook dat papa en mama veel ruzie maken en dat ze dit ziet en er boos van wordt. Ze zien dan mensen boos op elkaar zijn. De teacher vertelde aan ons dat de kinderen ook vaak naar haar toe komen om te vertellen als ze iets hebben meegemaakt wat niet fijn is. “Wat doe je als je heel boos bent?” Wij legden de kinderen uit dat het dan fijn is als iemand aardig doet en je knuffelt of dat je buiten kan gaan spelen. Door even hard te rennen kan je boosheid weggaan. Als knutselactiviteit splitsten we de groep in tweeën en maakten we instrumenten van toiletrollen en ontdekflesjes met stenen en papier.
Afgelopen week hebben wij ontzettend veel vooruitgang gezien. De principal en teachers nemen veel initiatieven en pakken door op activiteiten die wij aanbieden. Het vertrouwen is er naar ons toe. Ze vertellen heel veel over zichzelf, wat ze belangrijk vinden in het leven en wat ze belangrijk vinden in opvoeding en de rol hierbij van het DCC. Het praten over emoties gaat steeds gemakkelijker, kinderen raken eraan gewend hierover te praten in een groep en samen oplossingen te bedenken, dit versterkt het groepsgevoel. De gesprekken met de principal waren prettig en open, we hebben het veel gehad over ouderbetrokkenheid en visie. De houding is erg open en daardoor zijn ouders ook tevreden, dit spreekt zich rond. Ze is erg blij met alle input en zou graag met de NWU training gaan beginnen volgend jaar, samen met de teachers. Volgende week beginnen wij aan onze laatste week op het DCC Manyeli’s. We gaan er een leuke en gezellige week van maken en ook vooral: genieten!

Donderdag zijn we op bezoek gegaan bij Johan en Angela op hun basisschool Pinedene, een grote school met zo’n 750 leerlingen in Vanderbijlpark. Vrijdag bezochten we met Elsa van de NWU een groot, luxe, particulier kindercentrum Tjokkerland en daarna ook nog een van de weinige centra voor kinderen met een beperking. Hier kunnen kinderen van 6-18 jaar leren en wonen. Ze zijn daar dringend op zoek naar logopedisten, waar bijna niet aan te komen is in Zuid-Afrika. Dus als jullie iemand weten, laat het ons dan even weten! Het was interessant om meer vormen van kindercentra te zien. Zuid Afrika is een land van grote verschillen. Zaterdag was een vrije dag, het was heel zonnig dus wilden we iets buiten doen. We vonden een heerlijk hotel met zwembad waar we ons konden nestelen en in de middag hebben we een speedboottocht gemaakt op de Vaalrivier. Helemaal uitgewaaid stapten we weer aan wal en lieten de cocktailtjes ons goed smaken. Vandaag gingen we met Mambo en onze bovenbuurvrouw Rosina naar het apartheidsmuseum in Johannesburg. Voordat je het weet ben je daar een paar uur binnen, ontzettend indrukwekkend allemaal. Mambo nam ons nog mee naar het graf en het monument van de slag bij Sharpville, waar in 1960 69 mensen op een gruwelijke manier om het leven kwamen doordat ze op een vreedzame manier protesteerden tegen de verschillen omtrent identificatie tussen blanken en zwarten.
Morgen gaan we onze laatste week in hier, we zijn inmiddels bezig met het voorbereiden van de evaluaties en het afscheidsmoment. Peter Notten zal ons vanaf morgen komen vergezellen, hij nu onderweg als het goed is. Tjonge, wat gaat de tijd snel. Volgende week onze laatste blog alweer en dan gaan we het stokje overdragen aan team 7. Voor nu, slaap lekker straks en een dikke knuffel van ons vieren.