Week 1
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Evaton West DCC's
19 Oktober 2013 | Zuid-Afrika, Vanderbijlpark
Welkom bij onze eerste blog vanuit Zuid-Afrika waarin we onze ervaringen met jullie delen van onze missie naar de dcc’s van Evaton-West. De eerste dagen zijn voorbij gevlogen. Zondag was het erg vroeg de veren uit, want om 6.00 uur verzamelden we al bij het station. Het was een gezellige drukte met familie en vrienden die we zeven weken zouden gaan missen. Na het warme en regenachtige afscheid brachten Koreincollega’s Pien en Mariëlle ons weg naar Schiphol. Na een prima Starbucksontbijtje gingen we het vliegtuig in om vervolgens 11 uur later weer te landen op Zuid-Afrikaanse grond. Op het vliegveld stonden tot onze verrassing Bias (een van onze contactpersonen van de gemeente Emfulemi) en zijn vrouw Nonhlanhla ons op te wachten. Dat voelde als een heel warm welkom. We sliepen die nacht in een heerlijk hotel vlakbij het vliegveld, waar we na een zalig koel biertje als een blok in slaap vielen. De volgende ochtend haalden we eerst de huurauto op. Het inladen van vijf grote koffers en de nodige handbagage in deze grote Hyundai zorgden voor hilarische momenten, we hebben ons rotgelachen om alles erin te krijgen. Met de knieën in onze nek vertrokken we richting North-West University. ’s Middags hebben we het campusterrein verkend en boodschappen gedaan. We hebben een mooi huisje dat verdeeld is in 6 tweepersoonsstudio’s. De sfeer is hier erg relaxed, vriendelijke mensen, het is rustig en weids. Er lopen ganzen, aapjes en impala´s op het terrein. We hebben ieder een klein kamertje met een stenen bed, ruime inbouwkast en bureautje. Verder is er een gezamenlijke keuken en badkamer. Prima geregeld! ’s Avonds toen we buiten zaten te eten kwam Elsa (professor van de universiteit) naar ons toe met champagne, taartjes en chocolade, erg leuk. Allemaal voelden we al snel hetzelfde…het is gezellig onderling…we gaan het wel redden met elkaar.
Dinsdag zijn we naar het township Evaton-West gereden waar we gaan werken vanaf volgende week maandag. Margot is een prima chauffeur, slechts een hele enkele keer gaat de ruitenwisser aan als ze richting aan wil geven, dit komt doordat er in Zuid-Afrika links gereden wordt. In het township hebben we Jacob ontmoet, de chief daar en tevens onze contactpersoon, ook nog op kraambezoek gegaan bij zijn vrouw Alice en hun pasgeboren baby. Jacob hebben we maar kort kunnen spreken omdat hij druk was met het regelen van de begrafenis van zijn broer Elijah Mhlambi. Later in de middag hebben we drie daycarecenters bezocht, waaronder de twee waar we straks aan het werk gaan. In tegenstelling tot de vorige missies blijven we de volle 6 weken in hetzelfde daycarecenter werkzaam. De stagiaires Lysanne en Laura zullen tussentijds een keer ruilen om nog meer ervaringen op te doen. Het was een mooie ervaring om midden in een township zo hartelijk en trots ontvangen te worden….geweldig. We hebben met veel verschillende mensen kennisgemaakt, omdat het al wat later was waren de kinderen grotendeels alweer opgehaald. Maar de paar kinderen die er nog waren waren prachtig. We hebben allemaal veel zin om er aan de gang te gaan.
Woensdag was een wat rustiger dag, alvast met Elsa een planning gemaakt voor de komende weken, ideeën besproken en gekeken waar we aansluiten in de scholing op de universiteit voor zowel de huidige studenten als de teachers van de dcc’s die daar voor bijscholing komen. ’s Ochtends hebben we onder leiding van Margot ruim een uur hardlooptraining gedaan over de campus.
Donderdag was een erg indrukwekkende dag voor ons….we zijn door één van de principals (hoofdleidsters) meegenomen naar een stuk of tien verschillende daycarecenters, de een nog erg basaal, de ander al wat meer richting vve. We zagen grote verschillen in ruimte, kindaantallen, populatie, hygiëne, sfeer, initiatieven van kinderen etc. We waren erg onder de indruk van alles, zaten in eerste instantie ieder met onze eigen gedachten, later druk pratend in de auto terug. Wat later in de middag geluncht bij een groot winkelcentrum, waar een theatrale dronken blanke vrouw niet bij onze tafel weg te slaan was, het verschil was groot. Daarna hebben we lekker geshopt…we werden immers zaterdag op de begrafenis van Jacobs broer verwacht en hebben daar natuurlijk niets voor bij ons. Winkels genoeg in de grote shoppingmall…dat was geen probleem.
Vrijdagochtend zijn we naar de gemeente Emfulemi gegaan. Bias zou ons aan een aantal mensen voorstellen, want als gasten bekend zijn in de gemeente wordt er goed voor ze gezorgd en krijgen ze bescherming. ’s Middags hebben we nog bloemen gekocht voor de begrafenis. ’s Avonds met Johan en Angela afgesproken om te eten bij een mooie plek aan de Vaal, genaamd Stonehaven. Zij hebben een basisschool in Vanderbijlpark en zijn beiden Rotaryleden. Het werd een gezelliger avond naarmate de drank rijkelijk vloeide. Het was immers happy hour. Het waren aardige mensen en er was veel ruimte om ervaringen uit te wisselen. De cultuurverschillen in dit mooie land vonden we opmerkelijk. Thuisgekomen hebben we nog tot diep in de nacht in het kleine kamertje van Eloise zitten kletsen, open en heel vertrouwd. (onder het mom: What happens in Africa stays in Africa )
Vanochtend was de begrafenis van de broer van Jacob. We waren uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Dat vonden we allemaal best spannend, hoe ziet het eruit en wat wordt er van ons verwacht. Met zwarte kleding (grotendeels nieuw) en bloemstuk met kaart vertrokken we richting township. We reden achter Jacobs vrouw aan naar de plek van de dienst in de buitenlucht. We reden met de voor ons gevoel veel te grote auto door de armste delen van het township over gaten en kuilen in de soms onverharde weg. De dienst was mooi, met luide overtuigende sprekers en een soort van harmonie die mooie songs speelden en een soort van dansgroepje met bellen. Mensen zongen, neurieden en spraken. Ook aan Margot werd gevraagd even het woord te nemen, ze heeft ons als groep voorgesteld en vervolgens de familie en vrienden veel sterkte gewenst met het verlies. Na de dienst reden we naar het kerkhof waar hij begraven werd bij z’n vader. Ook dit was mooi, mannen gooiden het graf dicht met het rode zand uit het township en hielpen allemaal mee. Jacob voelde zich gesteund door onze aanwezigheid. Hierna zijn we gegaan, wederom druk pratend onderweg over alles wat ons opviel. Nog even wat boodschappen gedaan daarna en nu wat vrije tijd. Morgen gaan we met Bias en zijn vrouw naar Soweto, het township waar Nelson Mandela lang gewoond heeft. Ook Bias heeft zelf een verleden als actief vrijheidsstrijder ten tijde van de apartheid. Volgende blog horen jullie hoe dat geweest is en doen we verslag van ons werk op de daycarecenters. Lieve groeten van ons Margot, Eloise, Marleen, Lysanne en Laura.
Dinsdag zijn we naar het township Evaton-West gereden waar we gaan werken vanaf volgende week maandag. Margot is een prima chauffeur, slechts een hele enkele keer gaat de ruitenwisser aan als ze richting aan wil geven, dit komt doordat er in Zuid-Afrika links gereden wordt. In het township hebben we Jacob ontmoet, de chief daar en tevens onze contactpersoon, ook nog op kraambezoek gegaan bij zijn vrouw Alice en hun pasgeboren baby. Jacob hebben we maar kort kunnen spreken omdat hij druk was met het regelen van de begrafenis van zijn broer Elijah Mhlambi. Later in de middag hebben we drie daycarecenters bezocht, waaronder de twee waar we straks aan het werk gaan. In tegenstelling tot de vorige missies blijven we de volle 6 weken in hetzelfde daycarecenter werkzaam. De stagiaires Lysanne en Laura zullen tussentijds een keer ruilen om nog meer ervaringen op te doen. Het was een mooie ervaring om midden in een township zo hartelijk en trots ontvangen te worden….geweldig. We hebben met veel verschillende mensen kennisgemaakt, omdat het al wat later was waren de kinderen grotendeels alweer opgehaald. Maar de paar kinderen die er nog waren waren prachtig. We hebben allemaal veel zin om er aan de gang te gaan.
Woensdag was een wat rustiger dag, alvast met Elsa een planning gemaakt voor de komende weken, ideeën besproken en gekeken waar we aansluiten in de scholing op de universiteit voor zowel de huidige studenten als de teachers van de dcc’s die daar voor bijscholing komen. ’s Ochtends hebben we onder leiding van Margot ruim een uur hardlooptraining gedaan over de campus.
Donderdag was een erg indrukwekkende dag voor ons….we zijn door één van de principals (hoofdleidsters) meegenomen naar een stuk of tien verschillende daycarecenters, de een nog erg basaal, de ander al wat meer richting vve. We zagen grote verschillen in ruimte, kindaantallen, populatie, hygiëne, sfeer, initiatieven van kinderen etc. We waren erg onder de indruk van alles, zaten in eerste instantie ieder met onze eigen gedachten, later druk pratend in de auto terug. Wat later in de middag geluncht bij een groot winkelcentrum, waar een theatrale dronken blanke vrouw niet bij onze tafel weg te slaan was, het verschil was groot. Daarna hebben we lekker geshopt…we werden immers zaterdag op de begrafenis van Jacobs broer verwacht en hebben daar natuurlijk niets voor bij ons. Winkels genoeg in de grote shoppingmall…dat was geen probleem.
Vrijdagochtend zijn we naar de gemeente Emfulemi gegaan. Bias zou ons aan een aantal mensen voorstellen, want als gasten bekend zijn in de gemeente wordt er goed voor ze gezorgd en krijgen ze bescherming. ’s Middags hebben we nog bloemen gekocht voor de begrafenis. ’s Avonds met Johan en Angela afgesproken om te eten bij een mooie plek aan de Vaal, genaamd Stonehaven. Zij hebben een basisschool in Vanderbijlpark en zijn beiden Rotaryleden. Het werd een gezelliger avond naarmate de drank rijkelijk vloeide. Het was immers happy hour. Het waren aardige mensen en er was veel ruimte om ervaringen uit te wisselen. De cultuurverschillen in dit mooie land vonden we opmerkelijk. Thuisgekomen hebben we nog tot diep in de nacht in het kleine kamertje van Eloise zitten kletsen, open en heel vertrouwd. (onder het mom: What happens in Africa stays in Africa )
Vanochtend was de begrafenis van de broer van Jacob. We waren uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Dat vonden we allemaal best spannend, hoe ziet het eruit en wat wordt er van ons verwacht. Met zwarte kleding (grotendeels nieuw) en bloemstuk met kaart vertrokken we richting township. We reden achter Jacobs vrouw aan naar de plek van de dienst in de buitenlucht. We reden met de voor ons gevoel veel te grote auto door de armste delen van het township over gaten en kuilen in de soms onverharde weg. De dienst was mooi, met luide overtuigende sprekers en een soort van harmonie die mooie songs speelden en een soort van dansgroepje met bellen. Mensen zongen, neurieden en spraken. Ook aan Margot werd gevraagd even het woord te nemen, ze heeft ons als groep voorgesteld en vervolgens de familie en vrienden veel sterkte gewenst met het verlies. Na de dienst reden we naar het kerkhof waar hij begraven werd bij z’n vader. Ook dit was mooi, mannen gooiden het graf dicht met het rode zand uit het township en hielpen allemaal mee. Jacob voelde zich gesteund door onze aanwezigheid. Hierna zijn we gegaan, wederom druk pratend onderweg over alles wat ons opviel. Nog even wat boodschappen gedaan daarna en nu wat vrije tijd. Morgen gaan we met Bias en zijn vrouw naar Soweto, het township waar Nelson Mandela lang gewoond heeft. Ook Bias heeft zelf een verleden als actief vrijheidsstrijder ten tijde van de apartheid. Volgende blog horen jullie hoe dat geweest is en doen we verslag van ons werk op de daycarecenters. Lieve groeten van ons Margot, Eloise, Marleen, Lysanne en Laura.
-
19 Oktober 2013 - 19:51
Chantal:
Wauw, wat een mooi verslag hebben jullie geschreven! Roept weer bergen herinneringen op, wat zullen jullie toch een mooie en indrukwekkende tijd tegemoet gaan :).
Wat leuk dat Alice inmiddels is bevallen! Hebben jullie ook een foto van het kindje? Ben wel heel benieuwd.
Fijn dat jullie het als team ook zo vertrouwd hebben samen en jullie je goed voelen bij elkaar, erg belangrijk om die tijd samen door te komen :).
Veel plezier morgen in Soweto, het zal een indrukwekkende trip worden. Ik vond vooral het Apartheidsmuseum heel erg indrukwekkend, met name de films daar en de verhalen die Bias erbij wist te vertellen. Het huis van Nelson Mandela in Soweto is trouwens niet echt een aanrader, je moet daar entree betalen en het is vooral heel erg toeristisch, niet echt bijzonder of indrukwekkend.
Ik kijk uit naar jullie volgend verslag. Heel veel plezier komende week op jullie eerste week DCC!
Groetjes Chantal (team 4) -
19 Oktober 2013 - 21:02
Lindy:
Mooi verhaal! Bijzonder om te lezen, en het gaat meteen weer kriebelen ;-) en het ruitenwisser-verhaal komt me verdacht bekend voor ;-) margot, goede terugreis alvast, en andere dames, succes, geniet en leer van alles wat op jullie pad komt! -
19 Oktober 2013 - 23:53
Marielle:
Hoi dames, leuk om over jullie eerste, bijzondere, ervaringen te lezen!!
En dan zie ik die foto's en denk ik..... eeeehhjjjjj!!!! Jullie zijn bij Rearebetswe geweest?!?!!? Daar heb ik de eerste 3 weken met Winnie mogen werken en héél veel plezier gehad met de teachers en principal! Gaan jullie dáár ook werken? Dat wordt leuk!! Doe ze heel veel groetjes daar!! Op dat daycare center zat het jongetje dat mij heeft geinspireerd tot mijn boek...
En wat lijken jullie al bruin geworden, die eerste week!!
Veel plezier, succes en geniet!!
Groetjes Marielle -
20 Oktober 2013 - 13:14
Ria En Cap:
Klinkt geweldig om mee te maken allemaal. Een begrafenis is natuurlijk niet leuk, maar wel heel apart dat jullie er getuige van konden zijn hoe dat daar gaat. Wij wensen jullie nog veel mooie ervaringen toe daar. Liefs en kusjes voor Laura.... -
21 Oktober 2013 - 00:22
Marita:
Wat een feest van herkenning! Die ruitenwissers, hahaha! Mooie foto's, zie ik Little Voices van Ntombi en Lerato van Bertha? Doe ze daar de grt! Nou ja eigenlijk voor iedereen daar groetjes, maar dan zijn jullie meer bezig met groetjes uitdelen dan wat anders....
Geniet van alle lieve mensen om je heen en bovenal heel veel plezier!
Liefs, Marita (Team4) -
21 Oktober 2013 - 18:01
Judith:
Dat was al meteen een heftige ervaring, zo'n begrafenis. Goed dat jullie gegaan zijn, dat geeft een band,toch?
Wat fijn dat jullie het goed met elkaar hebben en de dingen samen kunnen delen. Het zal vast een indrukwekkende reis zijn.
En nu....de daycare ervaringen....ik ben erg nieuwsgierig naar de ervaringen in het werk daar.Jullie waren al actief bezig met de kinderen zag ik op de foto's; gezellig!
En hier gaat het leven ook door....de blaadjes vallen en we zingen, knutselen en spelen ermee!
Margot, goede reis terug, fijn om je straks weer te zien en de verhalen te horen!
Liefs en veel werkplezier,Judith. -
21 Oktober 2013 - 18:41
Wies:
Wat heerlijk om jullie verslag te lezen en ik kan me helemaal bij de vorige reacties aansluiten, inderdaad een feest van herkenning en wat fijn dat Bias en Nonhlanhla jullie daar op stonden te wachten. Ook de reactie van Elsa geweldig, eten met Johan en Angela op zo'n mooie plek en dan een begrafenis meemaken is toch ook wel heel speciaal. Lieve meiden blijf zulke mooie verslagen schrijven ik blijf jullie volgen en ben nu al benieuwd naar het volgende verslag. Veel werkplezier en liefs van Wies (groep 4) -
21 Oktober 2013 - 19:05
Marieke:
Wat leuk om jullie verslag te lezen meiden!
Heel veel plezier daar en geniet van ieder moment!
Dikke knuffel voor iedereen daar! -
21 Oktober 2013 - 21:13
Peter Notten:
Ziet er naar uit dat jullie snel ingeburgerd zijn! Geweldig. Ongetwijfeld talloze nieuwe indrukken opgedaan die nog hun plekje moeten krijgen. Groeten aan iedereen en heel veel succes in de komende werkweken die jullie wachten. -
23 Oktober 2013 - 12:59
Ilona Van Teeffelen :
Hallo dames,
Wat een leuk verslag. Heel veel succes en vooral veel plezier de komende weken. Geniet van alle ervaringen die jullie opdoen.
Ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
Groetjes Ilona (Docent PW 4 Summa College) -
23 Oktober 2013 - 16:41
Noor:
Hallo ladies,
Wat leuk om jullie verhaal te lezen!! Met al die lieve mensen en ervaringen hebben jullie al een indrukwekkende week achter de rug.
Ik ben benieuwd hoe het is en wat het opbrengt om 6 weken op een DCC te werken! Ik zal het lezen in jullie blog, dit eerste mooie verhaal belooft iig al veel goeds!
Heel veel succes en plezier op de DCC's!
Groetjes Noor
-
23 Oktober 2013 - 19:43
Judith:
Eloise,de kinderen (kabouters)gingen spontaan voor jou foto zitten, met de stoeltjes achter elkaar om een vliegtuig te maken om naar jou toe te vliegen!zóó schattig. Veel liefs van alle kindjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
